مقاومت دارویی سودوموناس

[vc_row][vc_column][cz_gap][/vc_column][/vc_row][vc_row css=”.vc_custom_1588166447734{margin-right: 5% !important;margin-left: 5% !important;}”][vc_column][vc_column_text]

کلمات کلیدی:
• مقاومت دارویی
• سودوموناس
• آئروژینوزا
• Pseudomonas aeruginosa
• کارباپنم
• عفونت بیمارستانی
• مقاومت دارویی
• آنتی بیوتیک
• متالوبتالاکتاماز
• drug resistance
• سودوموناس آئروژینوزا

Pseudomonas aeruginosa

باکتری سودوموناس آئروژینوزا یکی از مهمترین عوامل اصلی عفونت های بیمارستانی بخصوص در بخش ICU و سوختگی می باشد و عامل باکتریمی ، عفونت مجرای ادراری ، عفونت استخوان، مفاصل، چشم، گوش، دستگاه گوارش و….. می شود و بعلت مقاومت بالای این باکتری به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها، ریشه کن کردن عفونت سودوموناس آئروژینوزا مشکل است. در طی سال های اخیر ایزوله های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به کارباپنم بعنوان یک مشکل اصلی در نظر گرفته شده است. سودوموناس آئروژینوزا از جمله باکتری های مقاوم بیمارستانی است که به دلیل کاهش نفوذپذیری دارو و تولید آنزیم های Ampc کروموزومی دارای مقاومت بالایی نسبت به آنتی بیوتیک هاست. استفاده از کارباپنم ها در درمان عفونت های ناشی از باکتری های مقاوم به بتالاکتام ها، بسیار مفید و موثر بوده است. با این وجود مقاومت به کارباپنم ها در بین باکتری هایی چون سودوموناس آئروژینوزا مشاهده شده است و به دلیل اینکه ژن های کد کننده ی آنزیم های MBL اکثرا روی اینتگرون کلاس І واقع شده اند، به راحتی بین سویه های مختلف انتقال می یابند. بتالاکتامازها به چهارگروه A , B , C و D تقسیم می شوند که متالوبتالاکتامازها جزو گروه B هستند. پنج نوع متفاوت متالوبتالاکتامازها وجود دارند که بطور افزاینده در حال شیوع می باشند و شامل IMP ، VIM، SPM ، SIM ، GIM هستند که از میان آنها VIM و IMP غالب می باشند. متالوبتالاکتامازها کارباپنمازهای قوی هستند که می توانند طیف وسیعی از داروها را که دارای حلقه بتالاکتام هستند مانند (پنی سیلین، سفالوسپورین و کارباپنم) را هیدرولیز نمایند.
اولین آنزیم متالوبتالاکتاماز شناسایی شده، IMP-1 در سراشیا مارسسنس Serratia marcescens در سال 1991 بود. باکتری سودوموناس آئروژینوزا ی مولد متالوبتالاکتاماز نیز اولین بار در ژاپن در سال 1991 گزارش گردید و پس از آن در آسیا، اروپا، استرالیا و آمریکا مشاهده شد. اولین سویه حاوی ژن blaVIM-1 نیز در ایتالیا در سال 1997 مشاهده شد. متالوبتالاکتامازها توسط کلاولانیک اسید، سولباکتام و مونوباکتام که بازدارنده های بتالاکتاماز هستند مهار نمی شوند. بازدارنده های متالوبتالاکتامازها در محیط آزمایشگاه، اتیلن دی آمین تترا استیک اسید(EDTA )
سدیم مرکاپتواستیک اسید(SMA )، 2 مرکاپتوپروپیونیک اسید(MPA )، دی پیکولینیک اسید(DPA ) هستند. متالوبتالاکتامازها به دلیل ایجاد مقاومت به کارباپنم ها که از موثرترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده علیه عفونت های باکتری سودوموناس آئروژینوزا هستند، بسیار حائز اهمیت می باشند. بررسی و تشخیص سریع این آنزیم ها در باکتری های مقاوم به کارباپنم ها بویژه ایمی پنم هم از لحاظ اپیدمیولوژیک و هم به منظور کمک به پزشکان معالج در انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان موفق بیماران و نیز برای کنترل سویه های مقاوم به داروها و جلوگیری از انتشار چنین عفونت هایی در بیمارستان ها لازم به نظر می رسد. از آنجا که ژن های این آنزیم ها در عناصر قابل انتقال از جمله پلاسمید ها و اینتگرون ها واقع شده اند، به راحتی می توانند بین سویه های مختلف یک باکتری و حتی باکتری های مختلف انتقال یابند، بطوری که در مطالعه ای که در بیمارستان های ژاپن، ایتالیا، کلمبیا انجام شده است، بدون مصرف قبلی کارباپنم ها نیز، سودوموناس آئروژینوزا های مولد IMP ، VIM مشاهده شده است که بیانگر انتقال این ژن ها بین سویه های مختلف است. سویه های دارای این ژن ها به دلیل پیوستگی ژنتیکی، به خانواده مختلف آنتی بیوتیک ها از جمله سولفانامید، کینولون ها، آمینوگلیکوزیدها نیز مقاومت نشان میدهند.

مطالب دیگری در باب مقاومت دارویی در سایت با عناوین مقاومت دارویی در سودوموناس آئروژینوزا ، سودوموناس آئروژینوزا ی مقاوم به دارو در عفونت های بیمارستانی، اسینتوباکتر بومانی عامل مهم عفونت های بیمارستانی و مکانیسم های مقاومت دارویی اسینتوباکتر بومانی موجود بوده و با کلیک بر روی هر عنوان، مقاله را مطالعه بفرمائید.

استفاده از مقالات و مطالب سایت فقط با ذکر منبع، نویسنده و لینک این صفحه امکانپذیر می باشد
گرد آوری و ترجمه: مرضیه صفری، گروه میکروبیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][cz_gap][/vc_column][/vc_row]