آزمایش سل

[vc_row][vc_column][cz_gap][/vc_column][/vc_row][vc_row css=”.vc_custom_1588166447734{margin-right: 5% !important;margin-left: 5% !important;}”][vc_column][vc_column_text]

Mycobacterium tuberculosis

آزمایش تشخیص سل (BK, bacille de Koch) یا عفونت با مابکوباکتریوم توبرکلوزیس رنگ آمیزی اسید فست (زیل نلسون) خلط در آزمایشگاه تشخیص طبی دکتر شریفی اصفهان

سل (Tuberculosis) یکی از عفونت های شایع در کشورهای در حال توسعه بوده که در اکثر موارد کشنده اس. توبرکلوز توسط گونه‌های مختلف باکترب مایکوباکتریوم، در انسان معمولا مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می‌شود. بیماری سل معمولا ریه ها را درگیر می کند، اما در واردی بصورت گسترده در بدن پخش شده و سایر اعضا را نیز آلوده می کند. بیماری درافرادی در افرادی که عفونت سلی فعال دارند می توان به وسیله سرفه، عطسه، و یا بزاق می تواند در هوا منتشر و عفونت انتقال یادبد. بیشتر عفونت‌ها علامت خاصی نداشته و پنهان هستند. از طرفی معمولاً 10 درصد عفونت ها در نهایت پیشرفت کرده و به بیماری فعال تبدیل می‌شود. در صورت عدم درمان سل این بیماری جان بیش از نیمی از افرادی که به آن آلوده می‌شوندرا می گیرد .
نشانه های شاخص بیماری سل فعال شامل سرفه طولانی مدت همراه خلط آغشته به خون، تب، تعریق شبانه، و کاهش وزن. (سل قبلاً به دلیل کاهش وزن افراد به «زوال» معروف بود.) عفونت اعضای دیگر باعث طیف زیادی از علائم می‌شود. تشخیص سل فعالمتکی به تصویر برداری (عکس از قفسه سینه با X-ray) و نیز تشخیص آزمایشگاهی با آزمایش‌های میکروسکوپی و کشت میکروبیولوژیک مایعات بدن است. تشخیص سل نهفته با تست پوستی توبرکولین (TST) و آزمایش خون می‌باشد. درمان بیماری سل بسیار دشوار و طولانی مدت است و نیاز به آن دارد که آنتی بیوتیک‌های زیادی در دروه مدت زمان طولانی استفاده شوند. ایجاد مقاومت دراویی در برابر آنتی بیوتیک‌ها یک مشکل رو به افزایش در عفونت‌های سلی است که سل مقاوم در برابر داروهای چندگانه (MDR-TB) نامیده می شود. برای پیشگیری از سل، افراد بایستی برای این بیماری غربالگری و با واکسن bacillus Calmette-Guérin واکسینه شوند.
کارشناسان معتقدند که یک سوم از جمعیت جهان مبتلا به «M. tuberculosis» هستند، البته این آمار قدیمی است و شیوع سل رو به کاهش گذارده است. و در هر ثانیه یک نفر به این تعداد افزوده می‌شود. طی سال ۲۰۰۷، 13/7 میلیون مورد عفونت مزمن سل در جهان وجود داشتند. در سال ۲۰۱۰، حدود ۸٫۸ میلیون مورد جدید به وجود آمده و ۱٫۵ میلیون مورد به مرگ انجامید، که عمدتاً درکشورهای در حال توسعه رخ داده است. تعداد مطلق موارد ابتلا به سل از سال ۲۰۰۶ رو به کاهش بوده است، و موارد جدید از سال ۲۰۰۲ کاهش یافته است. سل به طور یکنواخت در سراسر جهان توزیع نشده است. تست توبرکولین حدود ۸۰٪ از جمعیت حاضر در بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی مثبت بوده است، اما تنها تست ۵-۱۰٪ از جمعیت ایالات متحده مثبت بوده است. مردم کشورهای در حال توسعه به دلیل کمبود ایمنی، بیشتر در معرض خطر سل قرار دارند. به طور معمول، این افراد به دلیل آلوده بودن به ایدز گرفتار سل می‌شوند.

در حدود ۵–۱۰٪ از افرادی که ایدز ندارند، ولی مسلول هستند در طول عمر خود دچار بیماری فعال می‌شوند. از طرفی، ۳۰٪ از افرادی که آلوده به HIV و سل هستند دچار بیماری فعال می‌گردند. سل می‌تواند هر قسمتی از بدن را آلوده کند، اما بطور عادی در ریه‌ها رخ می‌دهد (بنام سل ریوی).سل خارج ریوی زمانی رخ می‌دهد که سل به خارج از ریه‌ها گسترش پیدا می‌کند. سل خارج ریوی همچنین می‌تواند همزمان با سل ریوی وجود داشته باشد. علائم و نشانه‌های عمومی عبارتند از تب، لرز، تعریق شبانه، از دست دادن اشتها، کاهش وزن، و خستگی. همچنین پدیده انگشت چماقی قابل توجهی نیز می‌تواند رخ دهد.

هنگامی که افراد مبتلا به سل فعال آواز بخوانند، سرفه، عطسه، صحبت، یا تف کند، آنها قطرات عفونی معلق در هوا به قطر ۰٫۵ تا ۵ میکرومتر را پخش می‌کنند. تنها یک عطسه می‌تواند تا ۴۰٬۰۰۰ قطره را منتشر کند. هر قطره می‌تواند بیماری را منتقل کند زیرا دوز عفونی سل بسیار پایین است. (کسی که کمتر از ۱۰ باکتری را استنشاق کند می‌تواند آلوده شود).
مردمی که در تماس‌های طولانی مدت، مکرر، یا نزدیک با افراد مبتلا به سل هستند در معرض خطر آلوده شدن به عفونت، با نرخ عفونت حدود ۲۲ درصد می‌باشند.یک فرد مبتلا به سل فعال، اما درمان نشده می‌تواند ۱۰-۱۵ نفر (یا بیشتر) را در هر سال آلوده کند. به طور معمول، تنها افراد دارای سل فعال این بیماری را انتقال می‌دهند. تصور نمی‌شود که افراد مبتلا به عفونت نهفته مسری باشند. احتمال انتقال از فردی به فرد دیگر به عوامل متعددی بستگی دارد. این عوامل عبارتند از تعداد قطرات عفونی که حامل منتشر می‌کند، کارآمدی تهویه محیط زیست افراد، مدت زمان در معرض قرار گرفتن، میزان واگیردار بودن گونه «M. tuberculosis»، و سطح ایمنی در فرد غیرآلوده. برای جلوگیری از آبشار شیوع فرد به فرد، افراد مبتلا به سل فعال («آشکار») را جدا کنید و آنها را تحت رژیم‌های داروی ضد سل قرار دهید. پس از حدود دو هفته درمان مؤثر، به طور کلی افراد مبتلا به عفونت فعال غیر مقاوم برای دیگران مسری نخواهند بود. اگر کسی آلوده شود، به طور معمول سه تا چهار هفته طول می‌کشد تا شخص به تازگی آلوده شده به اندازه کافی برای انتقال بیماری به دیگران مسری شود.

سل فعال

تشخیص سل فعال صرفاً بر اساس علائم و نشانه‌ها دشوار است. همچنین تشخیص بیماری در افرادی که دچار دپرسیون ایمنی هستند نیز مشکل است. با این حال، افرادی که دارای علائم بیماری ریوی یا علائم مزاجی هستند که بیش از دو هفته ادامه می‌یابند ممکن است سل داشته باشند. یک عکس از قفسه سینه با X-ray و چند کشت خلط برای باسیل‌های اسید فاست به طور معمول بخشی از ارزیابی اولیه می‌باشند. آزمون‌های اینترفرون گاما ترشح شده (IGRAها) و آزمون‌های پوستی توبرکولین در جوامع در حال توسعه مفید نیستند. IGRAها در افراد مبتلا به HIV نیز محدودیت‌های مشابهی دارند.
یک تشخیص قطعی سل زمانی انجام می‌شود که «M. tuberculosis» در یک نمونه بالینی شناسایی شود (برای مثال، خلط چرک، یا یک بیوپسی از بافت). با این حال، روند دشوار کشت برای این ارگانیسم دارای رشد آهسته می‌تواند دو تا شش هفته برای کشت خون یا خلط طول بکشد. از این رو، درمان اغلب قبل از تأیید کشت‌ها آغاز می‌شود.
آزمون‌های تقویت اسید نوکلئیک و آزمایش آدنوزین آمیناز می‌توانند سل را به سرعت تشخیص دهند. با این حال، این آزمایش‌ها به طور مداوم توصیه نمی‌شوند چرا که آنها به ندرت چگونگی درمان یک فرد را تغییر می‌دهند. آزمایش خون برای تشخیص آنتی بادی‌ها دقیق یا حساس نیستند، بنابراین توصیه نمی‌شوند.

سل نهفته

تست پوستی توبرکولین مانتو
تست پوستی توبرکولین مانتو اغلب برای غربالگری افراد در معرض خطر بالای بیماری سل استفاده می‌شود. این تست می‌تواند در افراد مبتلا به سارکوئیدوز،لنفوم هوچکین، و سوء تغذیه به صورت کاذب منفی باشد. مهمتر از همه، این تست می‌تواند در افرادی که سل فعال دارند به صورت کاذب منفی باشد. سنجش اینترفرون گامای آزاد (IGRAها) در یک نمونه خون برای افرادی که تست مانتو مثبت دارند توصیه می‌شود. IGRAها تحت تأثیر ایمن سازی یا اکثر میکوباکتری‌های زیست محیطی قرار نمی‌گیرند، بنابراین آنها نتایج مثبت کاذب کمتری ارائه می‌کنند. با این حال آنها تحت تأثیر «M. szulgai»، «M. marinum» و «M. kansasii» قرار می‌گیرند. IGRAها زمانی که همراه با تست پوستی استفاده می‌شوند می‌توانند حساسیت بیشتری داشته باشند. اما وقتی IGRAها به تنهایی استفاده می‌شوند می‌توانند حساسیت کمتری نسبت به تست پوستی داشته باشند

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][cz_gap][/vc_column][/vc_row]