همه چیز درمورد آزمایش اعتیاد

تست اعتیاد وجود یک یا چند داروی غیرقانونی یا تجویزی را در نمونه‌ای از ادرار (ادرار کردن)، خون، بزاق (تف)، مو یا عرق شما بررسی می‌کند. هدف از آزمایش اعتیاد جستجوی استفاده و سوء استفاده از مواد است که شامل موارد زیر است:

• استفاده از هرگونه مواد مخدر غیرقانونی، مانند کوکائین یا مواد مخدر باشگاه
• استفاده نادرست از داروهای تجویزی، به این معنی که داروهای تجویزی را به روشی متفاوت یا برای هدفی متفاوت از آنچه ارائه دهنده شما تجویز کرده است، مصرف کنید. نمونه‌هایی از سوء‌استفاده از دارو شامل استفاده از مسکن‌های تجویزی برای آرامش یا مصرف نسخه شخص دیگری است.

آزمایش اعتیاد می‌تواند وجود یک دارو یا گروهی از داروها را در بدن شما بررسی کند. آزمایش اعتیاد معمولاً برای موارد زیر آزمایش می‌شود:

• الکل
• آمفتامین‌ها، از جمله مت آمفتامین
• باربیتورات‌ها مانند فنوباربیتال و سکوباربیتال
• بنزودیازپین‌ها مانند آلپرازولام یا کلونازپام
• کوکائین
• ماری جوانا (THC)
• مواد افیونی و مواد افیونی مانند هروئین، کدئین، اکسی کدون، مورفین، هیدروکودون و فنتانیل فن سیکلیدین (PCP)
• استروئیدها

اکثر آزمایشات دارویی از نمونه ادرار استفاده می‌کنند. این آزمایش‌ها می‌توانند نشانه‌های دارو را در عرض چند ساعت تا چند روز یا بیشتر قبل از آزمایش پیدا کنند. مدت زمان ماندگاری دارو در بدن شما به موارد زیر بستگی دارد:

نوع دارو

مقدار استفاده

مدت زمان استفاده  قبل از آزمایش اعتیاد

نحوه واکنش بدن شما به دارو

از آزمایش اعتیاد در چه مواردی استفاده می‌شود؟

• استخدام: کارفرمایان ممکن است قبل از استخدام، شما را از نظرمصرف مواد مخدر بررسی کنند. پس از استخدام، ممکن است برای بررسی مصرف مواد مخدر در محل کارنیز آزمایش کنند.
• اگر تصادف کرده باشید: ممکن است برای بررسی اینکه آیا مواد مخدر یا الکل مصرف کرده‌اید، آزمایش شوید.
• ورزش: ورزشکاران حرفه‌ای و سایر ورزشکاران اغلب برای داروهایی که برای بهبود عملکردشان استفاده می‌کنند، مانند استروئیدهایی که به عضله‌سازی کمک می‌کنند، آزمایش می‌شوند.
• درمان دارویی: آزمایش دارو ممکن است برای نظارت بر درمان در برنامه‌های اختلال مصرف مواد مخدر یا الکل استفاده شود.
• شواهد قانونی: آزمایش ممکن است بخشی از تحقیقات جنایی یا تصادف وسایل نقلیه موتوری باشد.
• غربالگری مواد مخدر نیز ممکن است به‌عنوان بخشی از یک پرونده قضایی دستور داده شود. نظارت بر سوء استفاده از داروهای تجویزی اگر ارائه‌دهنده شما دارویی را تجویز کرده است که می‌تواند اعتیادآور باشد، مانند یک مخدر برای درد طولانی ‌مدت، ارائه‌دهنده شما ممکن است برای اطمینان از اینکه دارو را درست مصرف می‌کنید، آزمایش دارویی تجویز کند. آزمایش دارو ممکن است زودتر از موعد برنامه‌ریزی شود یا به صورت تصادفی و بدون اطلاع قبلی انجام شود.

نحوه ی انجام آزمایش اعتیاد

آزمایش اعتیاد ممکن است در مکان‌های مختلفی از جمله آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، مراکز درمان دارویی و محل کار انجام شود. متداول‌ترین آزمایش اعتیاد نیاز به  نمونه ادرار دارد. دستورالعمل‌هایی برای نحوه جمع‌آوری نمونه به شما داده می‌شود. در موارد خاص، ممکن است لازم باشد یک نفر مراقبت‌های بهداشتی یا شخص دیگری در حین ارائه نمونه حضور داشته باشد. این کار برای این است که مطمئن شوند ادرار متعلق به شماست و به چیزی که ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد آلوده نیست.

دستورالعمل جمع‌آوری نمونه ادرار

دست‌هایتان را بشویید

ناحیه تناسلی خود را با یک پد پاکسازی که مراقب به شما داده است تمیز کنید. (مردان باید نوک آلت تناسلی خود را پاک کنندو زنان باید لب‌های خود را باز کرده و از جلو به عقب تمیز کنند). شروع به ادرار کردن در توالت کنید.

ظرف جمع آوری را زیر جریان ادرار خود ببرید.

مقدار مشخص شده از ادرار را داخل ظرف بریزید، که باید دارای علامت‌هایی برای نشان دادن مقادیر باشد.

ظرف نمونه را به تکنسین آزمایشگاه یا ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی تحویل دهید.

برای آزمایش خون، یک پرستار یا پرسنل آزمایشگاه با استفاده از یک سوزن کوچک از رگ بازوی شما نمونه خون می‌گیرد. پس از وارد کردن سوزن، مقدار کمی خون در یک لوله آزمایش یا ویال جمع‌آوری می‌شود. وقتی سوزن داخل یا خارج می‌شود ممکن است کمی احساس سوزش کنید. نمونه‌گیری از خون معمولاً کمتر از پنج دقیقه طول می‌کشد.

در طول آزمایش بزاق: یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی از یک سواب یا پد جاذب برای جمع‌آوری بزاق از داخل گونه شما استفاده می‌کند. سواب یا پد برای چند دقیقه در گونه شما می‌ماند تا بزاق ترشح شود. برخی از ارائه‌دهندگان ممکن است از شما بخواهند که به جای اینکه سواب را داخل گونه خود بمالید، داخل لوله تف کنید.

مصرف چه داروهایی درآزمایش اعتیاد مؤثر است؟

اگر از داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه یا مکمل‌ها استفاده می‌کنید، حتماً به متخصص آزمایش اطلاع دهید، زیرا این مواد ممکن است بر نتایج آزمایش شما تأثیر بگذارد. همچنین، شما باید از غذاهای حاوی دانه‌های خشخاش خودداری کنید، زیرا می‌توانند در آزمایش دارویی به عنوان مواد افیونی ظاهر شوند. بنابراین باید تا سه روز قبل از آزمایش از مصرف موارد ذکر شده خودداری کنید.

داروهایی که می‌توانند باعث مثبت کاذب شوند چندین داروی رایج می‌توانند منجر به مثبت کاذب در غربالگری دارو شوند، از جمله: برومفنیرامین، بوپروپیون، کلرپرومازین، کلومیپرامین، دکسترومتورفان، دیفن هیدرامین، دوکسیل آمین، ایبوپروفن، ناپروکسن، پرومتازین، کوتیاپین، کینولونین، و کینولون ها سرترالین، تیوریدازین، ترازودون، ونلافاکسین، وراپامیل و… .

نتیجه آزمایش اعتیاد

اگر نتیجه آزمایش منفی باشد، به این معنی است که: داروهایی که مورد آزمایش قرار گرفتند در نمونه یافت نشد یا مقدار بسیار کمی از داروها پیدا شد، اما به اندازه کافی نبود که نتیجه آزمایش داروها مثبت باشد. اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، به این معنی است که یک یا چند دارو در مقادیری یافت شده است که نشان دهنده استفاده یا سوء استفاده از دارو است. تست‌های مثبت نیاز به تست‌های بعدی دارند زیرا ممکن است اشتباه باشند (مثبت کاذب). آزمایش پیگیری معمولاً آزمایشی است که نتایج دقیق‌تری ارائه می‌دهد.

سیگار در آزمایش اعتیاد

آزمایشی به نام تست نیکوتین ممکن است به پزشک کمک کند تا میزان نیکوتین در بدن فرد را تعیین کند. آزمایش نیکوتین میزان نیکوتین یا مواد شیمیایی تولید شده توسط سیگار را در بدن اندازه‌گیری می‌کند. معمولاً با آزمایش نمونه‌ای از خون یا ادرار انجام می‌شود. این آزمایش برای بررسی اینکه آیا فرد سیگار می‌کشد یا از انواع دیگر تنباکو استفاده می‌کند استفاده می‌شود. نیکوتین ماده شیمیایی اعتیادآوری است که در سیگار و سایر محصولات تنباکو یافت می‌شود. وقتی فردی سیگار می‌کشد، بدن نیکوتین را تجزیه کرده و به کوتینین تبدیل می‌کند. کوتینین متابولیت شیمیایی است که تکنسین‌های آزمایشگاهی هنگام غربالگری استفاده از نیکوتین به دنبال آن هستند. هنگامی که فردی مصرف نیکوتین را متوقف می‌کند، ممکن است بیش از دو هفته طول بکشد تا سطح نیکوتین و کوتینین در خون کاهش یابد. چند هفته بعد از آن طول می‌کشد تا سطح ادرار کاهش یابد. با آزمایش نیکوتین، نمونه خون ممکن است از ورید بازو یا نمونه ادرار تصادفی گرفته شود. گاهی از نمونه بزاق یا به ندرت نمونه مو نیز استفاده می‌شود.

تشخیص اعتیاد به مواد مخدر (اختلال مصرف مواد) نیاز به ارزیابی کامل دارد و اغلب شامل ارزیابی توسط یک روانپزشک، یک روانشناس یا یک مشاور مجاز الکل و مواد مخدر است.

برای تشخیص اختلال مصرف مواد، اکثر متخصصان سلامت روان از معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، استفاده می‌کنند.

• رفتار

اگرچه هیچ درمانی برای اعتیاد به مواد مخدر وجود ندارد، گزینه‌های درمانی که در زیر توضیح داده شده است می‌تواند به شما در غلبه بر اعتیاد و رهایی از مواد مخدر کمک کند. درمان شما بستگی به داروی مورد استفاده و هرگونه اختلال پزشکی یا روانی مرتبطی دارد که ممکن است داشته باشید. پیگیری طولانی مدت برای جلوگیری از عود مهم است.

• برنامه‌های درمان وابستگی شیمیایی

برنامه‌های درمانی معمولاً ارائه دهنده جلسات درمانی فردی، گروهی یا خانواده تمرکز بر درک ماهیت اعتیاد، عاری از مواد مخدر و پیشگیری از عود سطوح مراقبت و تنظیماتی است که بسته به نیاز شما متفاوت است، مانند برنامه های سرپایی، اقامتی و بستری.

• سم زدایی

هدف سم زدایی که به آن درمان ترک نیز می‌گویند، این است که شما را قادر سازد تا مصرف داروی معتاد کننده را تا حد امکان سریع و ایمن متوقف کنید. برای برخی افراد، ممکن است انجام درمان ترک به صورت سرپایی بی‌خطر باشد. برخی دیگر ممکن است نیاز به پذیرش در یک بیمارستان یا یک مرکز درمانی مسکونی داشته باشند.

ترک از دسته‌های مختلف داروها – مانند داروهای افسردگی، محرکها یا مواد افیونی – عوارض جانبی متفاوتی ایجاد می‌کند و نیاز به رویکردهای متفاوتی دارد. سم زدایی ممکن است شامل کاهش تدریجی دوز دارو یا جایگزینی موقت مواد دیگر مانند متادون، بوپرنورفین یا ترکیبی از بوپرنورفین و نالوکسان باشد.

• رفتار درمانی

به عنوان بخشی از یک برنامه درمان مواد مخدر، رفتار درمانی – نوعی روان درمانی – می‌تواند توسط یک روانشناس یا روانپزشک انجام شود، یا ممکن است از یک مشاور مجاز الکل و مواد مخدر مشاوره دریافت کنید. درمان و مشاوره ممکن است با فردی، خانواده یا گروهی انجام شود. درمانگر یا مشاور می‌تواند:

به شما کمک ‌کند تا راه‌هایی را برای مقابله با هوس‌های مواد مخدر خود ایجاد کنید.

پیشنهاد راهکارهایی برای اجتناب از مواد مخدر و جلوگیری از عود، نحوه برخورد با عود در صورت وقوع ارائه می‌کند.

پیشنهاداتی درباره مسائل مربوط به شغل، مشکلات قانونی و روابط با خانواده و دوستان نیز ارائه می‌کند.

• گروه های خودیاری

بسیاری از گروه‌های خودیاری، هرچند نه همه، از مدل 12 مرحله‌ای استفاده می‌کنند که برای اولین بار توسط الکلی‌های گمنام ایجاد شد. گروه های حمایتی خودیاری، مانند معتادان گمنام، به افرادی که معتاد به مواد مخدر هستند کمک می‌کنند.

پیام گروه پشتیبانی خودیاری این است که اعتیاد یک اختلال مزمن با خطر عود است. گروه های خودیاری می توانند احساس شرم و انزوا را کاهش دهند که می تواند منجر به عود شود. درمانگر یا مشاور مجاز شما می‌تواند به شما کمک کند تا یک گروه پشتیبانی خودیاری را پیدا کنید.

منابع

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/drug-addiction/diagnosis-treatment

https://medlineplus.gov/lab-tests/drug-testing/

https://medlineplus.gov/lab-tests/opioid-testing/

https://www.medicinenet.com/can_doctors_tell_if_you_smoke_from_a_blood_test/article.htm

https://www.practicalpainmanagement.com/resources/diagnostic-tests/ask-expert-false-positive-amphetamine-urine-screens